Aşk mı? Belki
Odalık mı? Asla
Ne Matisseden,ne Çırağan Sarayından!
Bir sobaydı Allah tarfından o deli hatun,
Upuzun saçlarıyla bir Demir-döküm,
Yaktıkça kendini nefsinle mefesimle,
Yandıkça düşistandan düşürdüğüm odun,
Isınırdı oda, ısnırdı ev, ısınırdı acun,
Oda, bende, yanyana ve yana yana,
Sevişerek ölmeyi öğrendik sonunda,
Ondan şimdi böyle ortalık duman,
Baksana baharlar yağıyor üstümüze ağaçlardan,
Aslı varsa onun,
Ki kerem edin ki var,
O sobaysa,
Bende ona Yangınım yangın.
YAZAR:CAN YÜCEL
Kayıt Tarihi : 20.8.2008 21:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!