Yangın / Nar-ı Sevda… Şiiri - Yusuf Mesc ...

Ne oldu ki kalbime düştün yine ansızın.
Bir yangın var içimde gözlerinden daha kor.
Seni saplar kalbime yüreğimde her sızım.
Anladım ki ben olmak, sen kalmaktan daha zor.

Yüzün düşer içime, yanar gönlümde gurur.
Hasretin mahşerinde, seni sorar gözlerim.
Acımaz ki yokluğun, beni seninle vurur.
Gördüğü her hayalde, beni arar gözlerim…

Oysa kaç hüzün geçti yokluğunun ardından.
Firakınla tutuştu, yandı efsun-u ömrüm.
İkilik hançerini saplayınca sırtımdan,
Sükûtun lâl emrinde, kırka bölündü gönlüm.

Ne ahımı işittin, nede yüzümü gördün.
Kuytularda sakladım inleyen yüreğimi.
Baktığım aynalarda ben yine sen olurdum.
Saklardım köşe bucak, bendeki benliğimi…

Bu gece Nar-ı Sevdan düştü yine aklıma.
Unutmak kelamında hatırladım ben seni.
Seni aşikar kılıp, gönlümde her saklıma.
Kaybettim kaderimde senin için, ben beni…

Mühürledim kalbimi, kimseler girmeyecek.
Ben beni arıyorken sen bul diye bekledim.
Bu şair ben oldu ya, bir daha sevmeyecek.
Bak işte musallaya konmak üzre bedenim…
Bak işte teneşire konmak üzre cesedim.

15.04.09 / 01.01