Sen yorma kendini
Ben ağlarım yüzümü göklere dönüp
Sen hiç üzülme emi
Karaları ben bağlarım
Telef olan canlara kahrolma
Ben derbeder olurum
Senin yerine ruhlarına dokunur
Onlarla dönüşürüm beyaza
Sen yak geceyi
Dumanını soluma
Yananların hayallerini
Ben sahiplenirim giderken
Son nefeslerin çığlıklarını duyma
Nefesleri sayma, tükenirsin
Ben solurum onlarla
Tutarım ellerinden
Avlanırken av olanları
Ben kurtarırım kendilerinden
Sen üzelme, yorma kendini
Ben veririm son nefesimi
Sabah olur alevler söner elbet
Enkaz olur hayaller
Sonra toparlanır temizlenir
Sadece gönüllerde izi kalır
Sevgiden başka geriye ne kaldıysa sende kalsın
biz alev olduk, duman olduk...
Not: Kartalkaya da yananların anısına
Nail Şencan
25.01.2025
Kayıt Tarihi : 27.4.2025 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kartalkaya da yanan sömestr tatilinde çocuklar ve aileleri anısına yazdığım şiirim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!