Yandım Şiiri - Abdullah Oğuzhan Şahin

Yandım; yandım çorak topraklar gibi, çatladım,
Onca hevã uğruna, hayatımı nasıl da harcadım.
Bir büyü, bir sihir, sanki düşlerimde parçalandım,
Yandım; yandım çorak topraklar gibi, çatladım.

Düşkün olmuş bu hãlim, bir garip görse acır,
Mutludur benden, ıssız bir sokakta bir zavallı.
Gece boyu içimde paslı kapılar, gıcır gıcır,
Onlar kapandıkça, ben açıldım hep acı acı.

Yağmurlar yağsın, çorak topraklarına şifãlık,
Şifãyı kendinde arama, gãfil olma sen artık.
Hüzünlerin batağında, çamurlanmış ayakların,
Gel! Aşk deryãsında, yıkan da yun artık.

Yürü! Yürü de, yollar kapansın ayaklarına,
Feryãd et, ferman vur, kar beyaz dağlarına.
Bakıp bir aynada, acıma günahkâr ahlarına,
Yürü! Yürü de, dağlar kapansın ayaklarına.

Bütün boşlukların bir cevãbı var, bilirsin,
Bir, sayıda rahmet; bir, yoldaki kerãmet.
Sen; acıyı da, sancıyı da yaşamış birisin,
Gel! Gel, sen de bu sevda da bul rahmet.

Yağmurlar yağsın, çorak topraklarına şifãlık,
Şifãyı kendinde arama, gãfil olma sen artık.
Hüzünlerin batağında, çamurlanmış ayakların,
Gel! Aşk deryãsında, yıkan da yun artık.

Kopuyorsun, gün geçtikçe özünden, bu ne yangın?
Bir damla suda, hep bir deniz, bir engin aradın.
Yürü! Yürü de, acılar dize gelsin, dertlerin yansın,
Çoraklar yeşersin, çatlaklar Rabbin aşkına kansın.

Yunus'tan söyle, Mevlãnã'dan söyle bir beste,
Itrî'ler elinde yansın, Gazãlî'ler yüreğinde.
Akşemseddin tutsun çileni, Nakşibend sesini,
Sen, senin özünde yan; tutuştur kendini.

Yağmurlar yağsın, çorak topraklarına şifãlık,
Şifãyı kendinde arama, gãfil olma sen artık.
Hüzünlerin batağında, çamurlanmış ayakların,
Gel! Aşk deryãsında, yıkan da yun artık.

Yağmurlar yağsın, çorak topraklarına şifãlık,
Şifãyı kendinde arama, gãfil olma sen artık.
Hüzünlerin batağında, çamurlanmış ayakların,
Gel! Aşk deryãsında, yıkan da yun artık.