Yandım Şiiri - Kemal Berk

Elimi tutarken baktı gözüme
Bir omuz vererek kaldırır sandım
Elinin tersiyle vurdu özüme
Yüreğim yanarken gönülden yandım

Yan yana oturup lafı ederken
Gizliden gizliye beni satarken
Nemayı kapıp da cebe atarken
Kahpelik özünde yürekten yandım

Gelişinden önce rüzgarı eser
Beyimin bir emri demiri keser
Bakışı gönlüme dedirtir yeter
Sırtımdan vururken nasılda yandım

Dostumsun dedikçe gözüme bakar
Sözleri ederken gönlüme akar
Namerdin planı yürekte yatar
Çiçeği düşmana salarken yandım

Dost sanmıştım amma, düşmanlık etti
Önüne çıkacak engeli kesti
Yürek piç olunca ettiği yetti
Doyumsuz gözlerin sözüne yandım

Ağalık taslarken güçlü gösterir
Köle sanıp bizi o an ezdirir
Diliyle gönlümü her gün bezdirir
Dostluğu boşaymış aldanıp yandım

Gördüğüm ilk günde nasıl inandım
Akıttığı bala inan ki kandım
Gençlik çağlarımda meğerse hamdım
Riyakar insanın derdiyle yandım

Kemal’eren Kemal Berk
14.7.2021