Yandık Desene Şiiri - Orhan Börcek

Dümeni-dizgini namert elinde!
Yiğitsen bu çarkı döndür tersine.
Bu yanlış alemin, yanlış yerinde,
Şamar oğlanına döndük bu sene,
Yine başa geldik, yandık desene...

Eskiden alemin raconu vardı!
Nefret, merhametten destur sorardı.
Gelmezdi hürmetin arkası-ardı,
Gaflette parladık-söndük bu sene,
Yine başa döndük, yandık desene...

Şimdinin çakalı suyun başında,
Her yanı oynuyor sabi yaşında.
Atarı olan da keyfin peşinde!
Fetbaza aldandık, kandık bu sene,
Yine başa döndük, yandık desene...

Hırbonun-zarbonun sehmi bir olmuş,
Rabbena-hep bana tezgah kurulmuş.
Mazluma haybeden kalem kırılmış!
İnsafı rahmetle andık bu sene,
Yine başa döndük, yandık desene...

Belliydi zalimin kuyruk acısı!
Bahane godoşun zilli bacısı.
Merhaba kalbimin beylik sancısı!
Ekmeği belaya bandık bu sene,
Yine başa döndük, yandık desene...

Bu en son seferin son durağında,
Yaz-bahar boran var gönül dağında.
İkbalim nursuzun pis dudağında!
Eğer indik-semer bindik bu sene,
Yine başa döndük, yandık desene...