Ah gönlüm, garip gönlüm,
Ne çok hüzün yüklediler omuzlarına,
Kaç gece daha böyle kırgın,
Böyle mahsun, böyle boynu bükük kalacaksın?
Sen hep iyi olmayı seçtin,
Hep güzele, hep doğruya yöneldin,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta