Yanardağ Şiiri - Gürhan Yaltı

Yanardağ var sanki kalbimde, damlıyor içimden yeryüzüne.

Savuruyor rüzgar tenimi, üşüyor ruhum. Kederden saçlarıma aklar düştü.

Gidemiyorum buralardan; iki dünya arasında sıkışmış gibiyim.

Kanayan kanatlarımda son çırpınışlarım belki de... Gün be gün ziyandayım.

Bu hengâme, maziden bana kalan bir hatıra; içimde, ayyuka çıkan soğuk bir kış güneşi.

Ne faydası var sitem etmenin, ne de yüreğimi daha çok kirletmenin...

Oysa ben şiirler yazardım öncesinde, gizli kalırdı dertlerim. Şimdi aşikâr oldu her biri.

Utancımdan ram oldu ruhum; bir ceylan gibi vurdu beni zaman.

Vakit bu akşamdır. Vedalar, parmak izleri kadar belirgin… Artık tanıyorum kendimi.

Dingin bir çığ tanesi ya da kardelen çiçeği… Hangisine mezar olur yüreğim?