Yanan her canlı bir sevgidir,
Bir dal, bir kuş, bir karınca...
Alevin içinden yükselen çığlık,
Bizim suskun vicdanımızdır aslında.
Canımız, yüreğimiz yanmakta,
Her kıvılcımda bir hatıra, bir ad...
Gökyüzü utançla kararmakta,
Ve biz hâlâ suskun, hâlâ sağırız.
Rüzgâr ağlıyor ormanda sessiz,
Toprak çatlıyor içten içe,
Bir ağacın köküne dokunan ateş
Çocukluğumuzun düşlerini yakmakta.
Yanan her canlı,
Bizim eksilen yanımızdır.
Ve her duman,
Göğe savrulan bir pişmanlıktır.
24.07.2025
~ Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Onca olan olaylara rağmen kimse istifa etti mi? Kimse özür diledi mi? Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım 😔
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!