Yalvarıyorum: Artık Yeter

Yalvarıyorum: Artık Yeter

Ben bugüne gelene dek,
kaç gece sustum duvarlara,
kaç gündüz, kendi gölgeme yabancı kaldım…
Kaç kez haykırdım içimden –
ama sağır kulaklar hep sessizliğe övgü yazdı.

Kulağını kapatanlara değil,
vicdanını mühürleyenlere sesleniyorum:
Artık yeter.

Ben kırıldım, ama kimseyi kırmadım.
Ben düştüm, ama birini itmedim.
“Ben buradayım” dedim,
ama duyan olmadı.
Beni sevdiğini söyleyenler
ilk durakta indiler.
Beni ömür bilenler,
başka ömürlere yürüdü.

İhaneti sevgi diye içime çektim.
En soğuk gülüşleri “umut” sanıp sarıldım.
Şimdi soruyorum:
Hangi sözle başladı
bir kadının içten içe yandığı savaş?
Hangi adam,
bir kalbin nabzını bile bile susturdu?

Ve sen,
bir çocuğun hayalini çaldın belki,
oyuncağını değil, düşlerini kırdın.
Bir kalbi “seviyorum” deyip susturdun,
birini “her şeyimsin” deyip hiç ettin.
Dön bak!
Kaç gözyaşı aktı yokluğunda,
kaç saç beyaza döndü sesinle…

Siz, kadın ya da erkek...
Güç gösterisiyle, zalimce sözlerle
bir ruhu örselemek nedir, bilir misiniz?
Hiç gece yarısı radyoda
kendinize şarkı dilediniz mi?
Yalnızlıktan içiniz daraldı mı?
Kendinizle yüzleşebildiniz mi?

Ben o duygunun tarifini yitirdim.
Ama acısı hâlâ içimde,
göğsümde her nefeste yeniden sızlıyor.
Bu yüzden yalvarıyorum:

Bir çocuğun masumiyetini kirletmeyin.
Bir kadının sabrını sınamayın.
Bir erkeğin suskunluğunu küçümsemeyin.
Her “nasılsın?” sorusunun ardında
bir çığlık gizlidir.
Her “iyiyim” cevabında
bir tükeniş çırpınır.
Ama siz bilmezsiniz.

Kendinize gelin!
Seviyorsanız, sahip çıkın.
Gidiyorsanız, iz bırakmayın.
Bıraktıysanız, dönmeyin.
Çünkü her dönüş,
başka bir yüreğin yıkılışıdır.

Yeter artık.
Saklamayın insanlığınızı
cebinizdeki menfaatlere.
Süslemeyin yalanlarınızı
gerçek gibi sunarak.
İçinizde kalan sevgiyi
zamanla çürütmeyin.
Bir kalp kırıldığında,
onarılamaz.
Ve her “keşke”,
bir insanın son duası olabilir.

Sözüm, kadın erkek demeden
bu duygulara neden olan herkese:
Uçurumun kenarına götürdüğünüz insanlar
geri dönemiyor bazen.
El uzatmadığınız eller
bir daha açılmıyor bazen.

Ben sustum sandınız,
ama bu şiirle konuştum artık.
Ve her kelimesiyle haykırdım:
Artık yeter!

Mehmet Bildir