Yalnızsın Şiiri - Elif Açıkgöz

Bazen düşünmek bile yeter,
Boğazının düğümlenmesine.
Kendine bile söyleyemiyorken,
Gözlerinden yaşları indirir beraberinde.
Tek başınasın.
Özlediğin her şeyi, herkesi, her an
Bir daha anarsın.
Hayat herkes için devam etmektedir de
Senin için durmuştur sanki zaman.
Ne kadar süreceğini kestiremediğin bir belirsizlikte,
Boşluktasın.
Kalbin sıkışır aklına gelince,
Bir zamanlar parçası olduğun hayatın
Kenarına itilmiş, orada kalmışsın.
Seni yakalayıp bu sonsuz düşüşten
Kurtaracak bir el ararsın.
Kime uzansan elin havada kalır,
Sesini duyuramazsın.
Üzersin kendini, düşünür durur
Yıpranırsın.
Ne kadar kabullenmesen de
Yalnızsın.