Yalnızlıksa kaderin Şiiri - Tuğba Özgür

yalnızlıksa kaderin
yaşarsın çıldırtsa da bu sessizlik
dibine vurursun bu hayatın
her ayağa kalktığında düşmektir
seni direnmekten vazgeçiren...
yani..
benim gibi...
bak gör ne haldeyim!
kaçıyorum insanlardan
nasılsa bırakıp gidecekler diye
yanlarına yaklaşmıyorum
içimi coşturan tek bir şey yok! ! !
hepsi dingin..
hepsi karanlık..
bölünen uykularım,üşüyen ellerim,
ağlamaktan bitmiş gözlerim..
hepsi hatırlatmak için bu lanetli kaderi
insanlar olsa da çevrem de
bir o kadar yoklar!

artık saklanamıyorum
giysilerin yada makyajımın arkasına
yüzümden okunuyor vazgeçmişliğim

su damlaları gibi aktı parmak uçlarımdan
en güzel günlerim
ve bir damlanın buharlaşması kadar
çabuk yok olup gittiler
bir kuşun kanat çırpması kadar
aniydiler...

aşk'da yoktu
hiç olmadı belkide dünya üzerinde
acılarımız da
aşk'ın yalancılığına
ve aslında hiç olmayışına
kanmışlığımıza..

yalnızlıksa kaderin
yaşarsın..
nefes alıp vermektir bütün hayatın
ne mutluluk ne aşk
bir tek güzellik bulamazsın! ! !

05.09.04
cumartesi