Yalnızlıklarda Şiiri - Gül Ataç

Garip bir yolcu düşmüş, bir şiir yazmış han duvarlarına
Dönmüş devran, aşklar başlamış bitmiş o kısacık anlarda
Hep aynı yolculuklar süregelmiş aynı yollarda
Zaman akıp gidiyor sevgili
Sen başka kollarda ben yalnızlıklarda

Senin yerine yine karanlıklar sarılır bana
Sen git gökyüzünde gezin tan ağardığında
Ya da kaybol sabah ayazlarında
Zaman akıp gidiyor sevgili
Sen başka kollarda, ben yalnızlıklarda

Kırılmış kadehler o tahta masalarda
Anılar saklambaç oynuyor çıkmaz sokaklarda
Fotoğraflar sararmış sıvasız duvarlarda
Zaman akıp gidiyor sevgili
Sen başka kollarda ben yalnızlıklarda

Kanlı bir final sahnesi yaşanıyor sanki bir arenada
Virtüözle birlikte ağlar arşe de, keman da
Masumiyet sır olmuş gün batımında bir balıkçının oltasında
Zaman akıp gidiyor sevgili
Sen başka kollarda ben yalnızlıklarda

Sözcükler Deniz’in yanında darağacında
Tutkular esir kalmış o eski masallarda
Sevda türküleri ise sadece rüyalarda
Zaman akıp gidiyor sevgili
Sen başka kollarda ben yalnızlıklarda
Kalamış / 2005