Duymaya çok alıştığın sesler belirginleşir dönem dönem.
Aldığın nefes, kulağını tırmalamaya başlar.
Sessizliği duyarsın, hayat olduğundan da fazla yavaşlar.
Eski televizyonların karıncalandığındaki his gibidir sessizlik.
Konuşulmayan kelimelerin, tasvirsiz hislerin, bırakılan izlerin,
Aynı kara kutudaki iletilmeyen sinyalleri gibi, anlamsız hissizlik.
Ne kadar müdahale etmek istesen de, anten bozulmuştur birkere.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta