Yalnızlık Sürgünü Şiiri - Osman Samet Geçer

Gecenin kör karanlığında, bir başına,
Sessizliğin hükmüyle dolup taşarım.
Özlem, bir mızrak gibi saplanır ruhuma,
Uykusuz sokaklarda yankılanır adım.

Gözlerimde unutulmuş eski yaralar,
Geçmişten izler taşıyan bir mahkumum.
Ne yapsam, kaçsam da kurtulamam,
Her köşede bekleyen bir anı bulurum.

Yalnızlık, bir deniz gibi çevremi sarar,
Dalgaları öfkeyle vurur sahile.
İçimdeki bu derin boşlukla savaşır,
Ama her seferinde yenilirim sessizce.

Bilsen, ne çok sevdim gökyüzünü,
O mavi gözlerinle dolardı, bilirim.
Ama şimdi bir gölge gibi sürgünüm,
Yalnızlıkta kendimi yeniden bulurum.