Uzaktakiler yaralamisti zaten, aglatmisti, acitmisti,
degerini bilmemisti, ortada birakmisti, birde üstüne en yakinindakiler sahip cikmadi, herkez kendi derdine takildi, onu takmadi unuttu gitti.
O ortada kaldi, nereye gidecegini, kime sirtini dayiyacagini bilemedi, ortada kaldi o, ayakta kaldi.
Yüzünde hüzünlü bakislar, yanaklarda kuruyup kalan,
kimsenin silmeye yanasmadigi yaslar..
Önünde bir gelecek vardi ama artik arkasinda agir bir gecmis tasiyordu, boynu bükülmüstü, önünü göremiyordu.
Cok aglamisti, gülmek güc geliyordu,
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Devamını Oku
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta