Uzaktakiler yaralamisti zaten, aglatmisti, acitmisti,
degerini bilmemisti, ortada birakmisti, birde üstüne en yakinindakiler sahip cikmadi, herkez kendi derdine takildi, onu takmadi unuttu gitti.
O ortada kaldi, nereye gidecegini, kime sirtini dayiyacagini bilemedi, ortada kaldi o, ayakta kaldi.
Yüzünde hüzünlü bakislar, yanaklarda kuruyup kalan,
kimsenin silmeye yanasmadigi yaslar..
Önünde bir gelecek vardi ama artik arkasinda agir bir gecmis tasiyordu, boynu bükülmüstü, önünü göremiyordu.
Cok aglamisti, gülmek güc geliyordu,
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta