biner kere öldüğüm bu sokaklarda
yalnızlık koridorudur meskenim
kanlar fışkırıyor şakaklarda
ömrümün baharında gözlerim sönmüş benim
yorgunluk yer etti yüreğime
ay dede parıldıyor semada
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta