Yalnızlık Koridoru Şiiri - Yamtar Kaya

biner kere öldüğüm bu sokaklarda
yalnızlık koridorudur meskenim
kanlar fışkırıyor şakaklarda
ömrümün baharında gözlerim sönmüş benim

yorgunluk yer etti yüreğime
ay dede parıldıyor semada
bir ağrı oturdu göğsümden küreğime
sigaramın dumanı yükselirken masamda

günü gelecek çıkacağım Tanrı Dağına
atalarımın yoksulluğunu paylaşırken
tutunacağım Kür Şad'ımın yalnızlığına
gömüldüğüm toprakla uğraşırken

sigara ağzında beklerken geçmişini
insanın gözünden anlaşılıyorsa çektiği acılar
dinlerken ömrünün ağır ağır bitişini
kurumuştur kalbi yeşermez, kırılmıştır kapılar

sarhoşlardan hallice dolaşırken
durup bakıyorum ölmuş güruhuma
kaybolmuş ruhlarla tokalaşırken
selam verdim kendi ruhuma