Yalnızlık Kapıda Şiiri - Hüseyin Turhal

Seninle yürüdük bu zorlu yolda,
Desteğimiz sana güç verdi başta.
Zirveye çıkınca unuttun bizi,
Bıraktın bizleri soğuk bir kışta.

Liyakat yerine kendi adamın,
Hepsi işe girdi, fakir dışarı.
Garibin derdini dinlemedin hiç,
Elinde kalmadı bir vefa karı.

Mazlumun âhı sessiz bir nefestir,
Sanma ki ettiğin yanına kalır.
Düşeceksin elbet, kalacaksın tek,
Ettiğin kötülük seni yakalar.

Kendi ellerinle yaktın gönülleri,
Giden o vefanın dönüşü olmaz.
Şimdi etrafında kimse kalmadı,
Yalnızlık kapıda, kimse anlamaz.

Gözünü hırs bürüdü, unuttun halkı,
Bu yüzden yalnızsın, kalmaz yârenin.
Düştüğün zamanı yazsın âşıklar,
Hata ettim der bu Âşık TURHAL'ın.