Yalnızlık iyidir Şiiri - İlyas Gültekin

Bazen öyle bir an gelir ki,
İki seçenek olsun istersin hayatında,
Biri hiç bir şeyi hatırlamamak üzere aklını kaybetmek,
Diğeri ise hiç bir şeyi düşünmeden ölmek..
Kendi içinde kaybolmak istiyor bazen insan,
Sonra aramaya çıkarsın ama bulamazsın bir süre..
Bulduğunda ya unutmuş yada alışmış biri olarak yeniden yaşamaya başlarsın hayatı,
Tecrübe oldu dediğin herşeyi yine yaparsın,
Bu böyledir birbirini tekrar eden hataları farklı insanlarda denersin,
Olmayacağını bile bile yeniden ümitlenirsin,
Ama sonuç asla değişmez!
Bi süre sonra hayatı kabullenirsin,
Çünkü artık inancını yitirmişsindir..
Düzeltmeye çalışmak yormuş, olana razı olmaya alışmışsındır..
Kolay olanı da bu değilmidir,
Zorluklar belini büküyor, imkansızı oldurmaya çalışmak içinde derin yaralar açıyor,
Yar oldukların yara oluyor, yaralarını sardıkların da iyileşince gidiyor..
Yanlız kalma korkusu, bir başına yaşayamam endişesi sardımı içini, bulduğun ilk dala sarılır, sonra dal kırılır ve elinde kalır o korktuğun yanlızlıkla baş başa kalırsın...
Bi yerden sonra sadece kendin için mücadele etmek gerekiyor,
Güçlü olduğuna kendini ikna etmelisin,
Günün sonunda kendinle kalıyorsun çünkü.
Seni esir alan düşünce karmaşasında kaybolup,
Milyonlarca derdine ortak o yastıkta bi başına uyuyorsun..
Kendini sev,
Kendin için yaşa,
Sana senden başkası iyi gelmeyecek..
Yüklerinden kurtul, sana iyi gelmeyen her şeyi çıkar hayatından..
Yar olmayanı yük edinmek,
Dost olmayanı dert etmek,
Sadece seni incitir,
Unutma!
Hayat kalabalıktan kurtulup,
Yalnızlaşınca güzelleşiyor..
Şimdi kendine bi iyilik yap ve silkelen.
Geç kaldığını düşündüğün bir çok şeye yetişebilirsin.
Zaman, sen kendini toparladığın da yeniden akmaya devam edecek..