Yalnızlık Şiiri - Şahram Ziyneti

Issız bir çöl olduğumu,
Söylememiştim sana
Seni inanmadığım için

Hiç durmadan düşünmeğe,
Mecbur etmiştim kendimi
Yalnızlığımı kabullenemediğim için

Uzun düşünce
Bir tohum ekmişti göğüsümde,
Yaşlı ağaç yetişsin diye,

Biliyormuydun:
“Yaranış bir inattır demişler.”

yaşlı ağaç tenhalığını
söylememişti bana
beni inanmadığı için

hiç durmadan yeşermeğe,
Mecbur etmişti kendini
Tenhalığını kabullenemediği için

Yeşil süreç
Yapraklar yetiştirmiştir dallarında,
Kalabalık olsun diye

Biliyordum:
“doğuruş bir bencilliktir demişler”

Genç yapraklar
Yalnızlık derdini anlayamadılar
Çokluk yüzünden

Ham yapraklar
Yaz esintisini dinleyerek
Ayrılığı fısıldadılar

Direngen fısıltı
Protestoya yol açmıştır
Önsöz olarak

Biliyorum:
“Ayrılık bir başlangıçtır demişler.”

Güz rüzgarı
Öykuler söyledi yapraklara
Gezip gördüklerinden

Ve kurnazcasına
Yaprakları ayarttı
Ağaca acımadan

Kızıl süreç
Kızmış yaprakları göç ettirdi
Ağaçtan yavaş yavaş

Şimdi anlıyoruz:
“yakubun niye mahkum olduğunu”

Hüzünlü akşamda
Acımasız şımşek yakıyor tenha ağacı
Ve bulutlar ağlıyor

Çöle kalan
Düşüncesinin ürüttüyü
Ayrılık öyküsüdür

Kışın eşiğinde
Soğuk rüzgar sıvazlıyor
Çölün çıplak tenini

Dolgun bulut örtüyor
Beyaz yorganı gitmeden
Ve çöl uyuyor......

Düşümde görüyorum:
“sen içimdeki bensin, ve yalnızlık büyük bir HİÇ”

Kelgan -2011/11/13