Ressamın hayatından bir gün

Şeker uykudan uyattılar beni
Ağlayarak
Uyanmak istememiştim,
Ne yapalım, kurallar böyle

Yataktan kalkıp, yüzümü yıkadım
Kahvaltıda her kes yüzüme güldü
“Bu gün ne kadar güzelsin,
Keşke resmini çizsen”, dediler

Aynada kendime bakarken,
Gülmeyi öğrendim

“Ben” isimli giyisilerimi giydim
Mağrurcasına
Giymek istememiştim,
Ne yapalım, çıplakları kimse tanımıyor

Ev sıcakken dışlandım soğuk havada
Kalem yok, kağıt da yok,
manzaralarımı da bulmam lazım
üstelik para da yok

Ellerimi hohlayarak,
Direnmeyi öğrendim

Kaldırımda dilendim
Yalvararak
Dilenmek istememiştim,
Ne yapalım, her şeyin fiyatı var

Kağıtla birlikte kalem verdiler bana
İnsanların yüzünü çizip sattım
Rüyamdaki sevgilimin resmini bile sattım
Ve zenginleştim

Resimlerimle Vedalaşarak
acıları öğrendim

bu gün resimlerimi boyamadım,
maalesef
boyamamak istememiştim
ne yapalım, mevzularım boyasızdı

boyalar, manzaralar aldım çocuklarıma
kalemler, kağıtlar aldım her kese
bakış açısını satan olmadı
her kes kendine yaratmalı dediler

eve dönerken dilenenlere kalem kağıt bahşettim
Acımayı öğrenmeğe yükümlüyüm çünkü

dilenmekten kirlenmiş, çalışmaktan yorgun
evime döndüm
dönmek istememiştim
ne yapalım, her şeyin sonu var

zaman banyosunda yıkandığımda
yaşam kirlerinden arındım
bunaklık havlusuyla kurulanarak
sevgilimi düşündüm

aynada saçlarıma bakarken
zaman suyunun beyaz olduğunu öğrendim

uykum bana söylemeden geliyor
ansızın
gelmesini istememiştim
ne yapalım, bu onun değişmez huyu

rüyam bekliyor
ve sevgilim beni özlüyor
bu gün hep öğrendim
ama hiç bir şey öğretemediyimi sanma

beyaz yatak giyisilerimi giyip, gülerek uyuduğumda
ağlamayı öğreteceğim
her kese!

Kelgan -2012/01/14