Yalnızlık Şiiri - Muhteşem Oksel

Yalnızlık dostlar,
Zor iş vesselam.
Izdırap başlıyor günbatımıyla,
Her akşam.

Duvarlar gelmekte, üstüme üstüme.
Yok ki etrafta,
İki kelime edecek bir adam.
Hasret kalmışız etmeye,
İki çift kelam.

Evden işe, işten eve.
Yok değişen ömrümüzde,
Dünden bugüne.
Şiirler de olmasa,
Bilinmeyecek bizim şu meram.

Dostlar!
Ah bilseniz, geçmiyor zaman.
Neden? diye sormayın.
Şimdi, çok uzakta canan.
Kimbilir ne yapar,
Ne düşünür şimdi.
O da pek vefasız çıktı.
Gurbetteyiz diye,
Bir yok arayan.
İnsan sevdiğini yanında istermiş.
Anladım,
Gönülden ırak olurmuş,
Gözden ırak olan.

Bir dolma kalem,
Bir müsvedde kağıt.
Bu dostalarım da olmasa,
Hakverin, geçer mi zaman.