Yalnızlık Şiiri - Salim Diyap

Yalnızlık, gülüşlerin arasında çatlayan dudaktan dökülen, şarkıların arasında titreyen bir yürektir.

​Yalnızlık, boş bir oda değil, dolu bir salonda kimsenin dönüp bakmadığı bir tablodur. Bir bakarsın, yüreklerin müzayedesi kurulmuş, senin kocaman kalbinse karanlık bir sandıkta unutulmuştur.

​Yalnızlık, fısıltılarını bile duymayan sokaklarda ayak izlerini kaybeden bir gölgedir; ardında fırtınalar bırakarak sessizce yürür.

Yanlızlık, bir kitabın sayfaları arasında kaybolan sözcük, bir melodide derinlemesine hissedilen sızıdır.

​Yanlızlık, içinde fırtınalar kopan bir denizde dalgalara teslim olmuş bir gemi, kaybolur uzaklarda hiçbir limana ulaşamayacakmış gibi

​Yalnızlık, zamanın bile uğramadığı bir şehirde işe yaramaz bir harita gibi durur.
Sen yolunu ararken her sokak, her gölge bazen seni hatırlatır, bazen seni unutur.