Yine yalnızsın be arkadaş. Hayatın en çekilmez anında hem de. Oysa ne hayellerle büyümüştün sen. Ama hayallerinin aslında bir ütopya olduğunu ancak bu yaşına geldiğinde anladın. Oysa sen hep umutlu bir geleceğin hayali içindeydin. İyi bir yaşam,iyi bir gelecek ve bunların ötesinden de öte bilinçle yoğrulmuş bir hayat. Ne yazık ki şimdi sen benliğin seni alıp götürdüğü hayatın zifiri karanlığının dipsiz kuyusundasın. Artık ne güneşin parlak ışıkları,ne karlı dağların mis gibi içine sinen tertemiz havası,ne de seni çepeçevre saran manasız topluluklar bir anlam ifade ediyor. Yaşam,hayat,varlık,insanlık,makam,mevki... hepsinin yanında kırık bir soru işareti duruyor artık. Belirsizlik... Belirsizlik. (Bin-i hatip)
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta