Yalnızlığımı yazmak istiyorum.
Mısra mısra yok oluşumu ve satırların bana nasıl mezar olduğunu, anlatabilmek...
Şimdilerde yalnızlığımın yalın halini yaşıyorum kendi cümlemde. Sensizliğe, bizsizliğe öylesine alıştım ki; yalnızken hiçbir çoğul eki yakışmıyor kelimelerime.
Yani özetle diyebilirim ki ''yalnız kaldım, çoğulsuzlukta''. Etrafındaki insanlar yalnızlaştırır bazen de insanı.
Ağır gelir yalnızlara yanındakilerin yokluğu.
Ne afillidir yalnızlık.
Üşürsün içindeki soğuk alevlerin gölgesinde de bir ısıtanın olmaz. Kimsesiz ve bomboş içimin çıkmaz sokakları.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.