Yalnızlığın Vaveylası

haydi es rüzgar
es ki
ıslığıyla şenlendirsin poyraz
sessiz g/eceyi

en sert esmeler
dolasın kollarını
sarsın çıplaklığını
üşüyen yalnızların
ki döl versin sevişmeler

haydi yağ yağmur
yağ ki
bitir kuraklığını tersiz tenlerin
bitsin susuz bekleyişler
aşkın buğusu sarhoş etsin ruhları

uzun nöbetlerin tutulduğu
mor sessizliklerin
dik başını eğdir
eğdir ki
yeşersin artık
boy versin yediveren umutlar

haydi doğ güneş
doğ ki
aydınlansın gün attığın şafak oklarıyla
ak alınların ortasına kondur buseni

haydi artık dalgalansın deniz
vursun kıyıya
vursun ki
silinsin tüm yazgıları yalnızların
tepeden tırnağa d/insin yangınlar
ve mutluluğun resmi çizilsin sahile
bitsin artık vaveylası yalnızlığın..