Kıvrandırırken beni bu yalnızlık,
Ben usulca eskitirim köşedeki kalabalığı.
Ve gövdemi doğururum annemin örüntüleriyle.
Rüzgarı ekerim salt mavilik topraklara
saçlarını savursun diye gecede.
Ve ay söküğü bedenimi dikerim,
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta