Ya şafaklar sussun, ya gönlüm!
Ya ateşten çıksın demir, ya kalp gövdeden
ne mahrum, ne sahip aralar bilinsin!
Sonralar gelsin göze, söze biçtiğim
niyetler dökülsün yazılsın başıma.
Bu harap, bu zil zelal kahrın içinden
çıkışım yok, ne zaman ölürüm.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;