Yalnızlığın İçinde Şiiri - Sinan Bayram

Bir odanın sessizliğinde oturuyorum,
Saatin tik takları, tek dostum gibi.
Camın ardında gece,
Ve gece kadar derin bir boşluk içimde.

Konuşsam, yankım kendime çarpar,
Dinlesem, yalnızlığın ağır nefesi kalır.
Bir sandalye eksik masada,
Bir bardak hiç dokunulmamış su gibi
Duruyor yanımda.

Yalnızlık,
Bazen bir gölge olur peşimde,
Bazen ay ışığının düşmeyen tarafı.
Ne kadar kaçsam, o kadar büyür,
Kalbime zincir gibi sarılır.

Yine de,
Bir parça huzur gizlidir bu sessizlikte;
Kalabalıkların yorucu yüzlerinden uzak,
Sadece kendime kaldığım o ince çizgide.

Ve bilirim,
Yalnızlık, bir yara kadar sızlatır,
Ama aynı zamanda bir ayna gibi
Bana beni gösterir.
Karanlıkta parlayan en küçük ışık bile
Ancak yalnızlıkta fark edilir.

Sinan Bayram