Nehrin kenarında yavaş adımlarla yürüyordu.
İçinde bir yara oluştu.
Bu yaranın adı yalnızlıktı.
Her adımında bir parça daha büyüyen bu yara,
eve yaklaştığında kabuk bağlamaya başladı.
Kaşındı ama kaşımadı.
"İyileşecek!" dedi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta