Nehrin kenarında yavaş adımlarla yürüyordu.
İçinde bir yara oluştu.
Bu yaranın adı yalnızlıktı.
Her adımında bir parça daha büyüyen bu yara,
eve yaklaştığında kabuk bağlamaya başladı.
Kaşındı ama kaşımadı.
"İyileşecek!" dedi.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta