Kimse yanmaz bana gönlümün ateşinden başka
Aralayan olmaz kapımı sabah rüzgârından gayrı
Denize kavuşmadan kuruyan ırmak gibi: dağ başında doğup yaylalarda beslenip çöllerde kaybolan
Çorak dağ başında büyümüş yapayalnız bir ağaç gibi
Emsalsiz dallarıma yalnız yorgun serçeler misafir olur gölgemde uzak diyar yolcuları serinler
Bazen koca denizde korkunç dev taşların bulunduğu bazen de renkli taşların bulunduğu küçücük bir fanusta yaşamak gibidir yalnızlık
Bazen sigara külü kadar, bazen tüm dünya kadar
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
çok güzel bir yalnızlık şiiri yazmışsınız...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta