Çıkmıştı yalnızlığım bir yudum ihtiyaç olmaktan,
Ve herkesin muhtaç olduğu duruma dönüşmüştü.
Gıpta ile baktılar ki, gözler dolu ağlamaktan,
Herkes rüküşlerdeydi, benimse her yanım lükstü...
Yalnızlığımı bağışladım onlara, bana küstü!
Kin tuttu, nefret etti benden ve daha gelmez oldu...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Güzeldi...Tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta