Yalnızlığım Şiiri - Mustafa Karaahmetoğlu

Yalnız kaldın mı hiç zifiri karanlıkta
Buz gibi zemheri ayazında üşüdü mü yüreğin
Öyleyse hiç düşünme
Karanlığına şafak olsun yüreğim
O zaman anlarsın beni
Benim sensizliğimi
Gece çiğ gibi üzerime düşen hüzünlerimi
O zaman anlarsın sevgili
Hiç düşünme hadi gel yüreğime
Acılarım mutluluk olur
Senin her nefes alışınde
Kaybolurum utangaç mimiklerinde
Erimek isterim gamzelerinde
Ağıtlarım sevda şarkısı olur senin gülüşlerinde
Taşar yüreğimin derinliklerinden
Irmak olur akar gider yüreğimden yüreğine.
Pencereme vuran her yağmur damlası
Perdemden sızan güneşin yansıması
Hüzünlerimin sonudur, müjdesi olur sabahın olması
Elbette son bulur yokluğunun acısı
Arkasına bile bakmadan çeker gider yalnızlığım
Hadi gel, söndürelim geceyi
Güneşin ilk ışıklarıyla
Utangaç mimiklerin sustuğunda, ben dinlerim
Manalı manalı bakan gözlerini süzerim sessizce
Sen geldin ya…
Çeker gider yalnızlığım
Karanlık gecelerimden
Ve alın yazım olursun
Sensiz başlar seninle biter
Tek başına kalmışlığım