Yalnızlığım Şiiri - Ahmed Günbay Yıldız

Cakalin pencesinde can cekisen ceylanin,
Bakisindan yansiyan, duygudur yanlizligim,
Dünyayi, yüregine sigdiran sehzadenin,
Cellatlarin elinde ölüstür yanlizligim,
Zehri adalet diye sunustur yanlizligim

Saltanat hesabidir, umudumu kavuran,
Cem´ in sila hasreti küllerimi savuran,
Yavuz´ un babasina meydan okuyusudur,
Kurallari kitaptan silistir yanlizligim,
Kani, nakistir diye sunustur yanlizligim...

Kanuni´nin tavridir hancer vuran yarama,
Cellatlara verilen kurbandir yanlizligim,
Yargisiz infazlara alinan fetvadir,
Kefenime sarilan belgedir yanlizligim,
Kilimlerde dokunan, nakistir yanlizligim...

Goncasini soldurup bicare Süreyya´nin,
Gururuna saplanan bicaktir yanlizligim,
Sesine ses vermeyen, sedasiz duvarlarin,
Sahin mahzenlerinde gizlidir yanlizligim,
Vafasizliga icli ezgidir yanlizligim...

Ilahi hükümlere danismadan Kur´an´da,
Cahilin dilindeki isyandir yanlizligim,
Kizimin inanc icin örtündügü esarpta,
Toplumlari savuran inattir yanlizligim,
Günün aydini icin tuhaftir yanlizligim...

Mansur´ a atilan gül, hancer olur kalbimde,
Menderes´in sehpasi, Voyvoda yüregimde,
Fikrimin suclusuyum, ugurlayin beni de,
Kir kalemi hakim bey, beklemesin elinde,
Adalete susamis, son candir yanlizligim...