Yalnızlığım Şiiri - Murat Akarsu

Yalnızlığım:
Yüzüstü bulutlara düşüyorum.
Aşina bir seste eriyip yokluyorum aşkı.
Seni geri getiriyorum günahlarıma;
Ve savuruyorum içkileri mavi sulara...

Yalnızlığım:
Koyup bir köşeye gidiyorum insanlığı.
Alnında koşuşturan kederi,
Bu dudaklarla öpmek gerisi;
Gerisi inanç artık, gerisi yitirmemek.
Gözlerine bakıp yeniden seviyorum bu kıtayı...

Yalnızlığım:
Hayatı teninde anlıyorum şüphesiz,
Titizce anlıyorum düşlerini;
Öylesine zorla, öylesine tabansız.
Ulanıyorum artık vefana.
Soru soran çocuklar gibi tepeden tırnağa,
Tedirgin kılıyorum ölümü;
Onurlu bir savaşçı gibi
Yitiriyorum bir yandan benliğimi.
Belki vazgeçiyorum kendimden...

Yalnızlığım:
Tanrı’nın verdiği bir merhamettir belki...

(29.06.1999.KONYA.)