düz ovanın bittiği yerde yaşlı bir söğüt vardı
onun da yaprakları sallanırdı rüzgarla
ama yalnızdı.
öyle yarışırcasına yükselirdi dağın yamacından.
hüzün; onun çok eskiden dost olduğu kelimeydi.
zamana aldırmıyor, doğaya gücenmiyordu
yalnızken 'insan' gibi,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Hikaye tadında güzel bir şiir okudum. Yüreğine ve kalemine sağlık.
Bu şiir de diğerleri gibi harikaydı..Çok anlaşılır , okuyucusunu yormayan bir yazım tarzınız var..Tabii ki bu benim düşüncem..hepsini severek okudum ve çok keyif aldım.Kutluyorum sizi ve Tüm şiirlerinizi..Sevgiyle kalın Seher ERCAN
kapımı çalarsan birgün,eşikteki ayakkabılara aldanıpta evimin içini kalabalık sanma..atmaya kıyamayan annem bütün ayakkabılarımı dizmiş yalnızlığıma....!...tebrikler Sevgili Ufuk...dizelerin yalın ve çok güzeldi...yalnızlıklar şiirlerde saklı kalsın...sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta