Yalnızca Suskun Gecelerde Yankı Bulurum

Yalnızca suskun gecelerde yankı bulurum
Gözlerim deniz, dalgalar içimde boğulur
Bir adım ileri, bin adım geri giderim
Ve her yolculuk, kaybolduğum yeri hatırlatır bana.

Sonsuz bir uçurumun kenarında dururum
Kollarımda geçmişin ağırlığı, zamanın rengi solmuş
Sözlerim dudaklarımda yaralı bir yankı
Hangi sözü söylesem, düşer bir parça kalbim.

Bir varmış gibi, bir yokmuş gibi
İçimde hep bir kayıp ben,
Beni arayan her adımda bir eksik
Ve hep bir daha dönmeyen bir yolculuk.

Oysa belki de varlık, yokluğunda derindir
Bilinmez bir yeri ararken kaybolmak
Ve kaybolduğumda, en yakın olduğum yer
Kendim, yine kendim…