Yaşıyordu yalnızlığının sarıp sarmaladığı özgürlüğünü,
Alabildiğine hem de, alabildiğine gibi.
Muhtaçtı sevilmeye yok dese de,
Hani bir el okşasaydı ya sırtını, bayılacaktı kızsa da,
Okşayan el güç versin isterken, endişe de duyacaktı elbet,
Yalan mıydı, sahte miydi ha.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta