Olanca, yığınsal gücümle
Ve kinimle, nefretimle
Tekme savurdum
Beni bir kaşık su da boğan
Karanlık, sessiz, kaypak yıllara
Verdim yalnızlığımla kol kola
O mekan senin, bu mekan benim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta