Yalnız Palyaço Şiiri - Meral Bahçetepe

Bir palyaçonun gözleriyle
Her şey ne kadar soluk, ne kadar renksiz…
Oysa yüzü gökkuşağına boyanmış,
Kıyafetleri rengârenk bir masal.

Yine de yapayalnız Palyaço.
Çocukların gözlerindeki ışıltı,
Kahkahalarının masumiyeti kadar
Yalnız kalmış bu koca dünyada.

Sebebi elbette kendi değil—
Peşinden ayrılmayan gölgesi belki,
Ya da içinden hiç susmayan sesi.
İkisi de sanki ona muhalif:
Yanlışlar, doğrularla karışmış.

Ah, bir yol göstereni olsa…
Asırlara meydan okuyan
Beyaz sakallı bir çınar mesela.
Hiçbir işe yaramasa da
Yaz sıcağında gölgesi yeter.

Yapayalnız Palyaço—
Çınar ağacının yalnızlığı kadar.