Yalnız Güneş Şahitti Şiiri - Mehmet Çakır

Bir güneş batışında bıraktın ellerimi,
Karanlık yaklaştıkça sen uzaklaşıyordun,

Akşam kızıllığına gömdüm hayallerimi,
İçimdeki enkazda sen hala yaşıyordun…

Sen gözde küçülürken büyümekteydi sayen,
Ardından bir dağ çöktü dönüp bakmadın bile,

Ben sana amadeyken vefasızlıkmış payen,
Yalnız güneş şahitti yaşanırken haile…

Dünya yıkıldı sanki sen güneşle batında,
Her yer sus pus olmuştu matemdeydi tabiat,

Yerle gök birleşmişti ufkun ince hattında,
Sanki benle birlikte ağlıyordu kâinat…

Dizlerimin üstüne çöktüm doğrulamadım,
Tenimde bir titreme apazladım toprağı,

Esrarlı gidişine bir mana bulamadım,
Sen çoktan kaybolmuştun güneş aşarken dağı…

Rüzgârın şarkısıyla efkârlandı bulutlar,
Toprağa rahmet düştü sevgililer kavuştu,

Umarsızca bekledim güneş doğana kadar,
Hala senle doluydum yalnız ellerim boştu…

Güneşle gittin amma doğuşuyla gelmedin,
Uykusuz gözlerime hüznün cemresi düştü,

Seni yaşatacağım gidişinle ölmedin,
Sevgi kırıntıları bir nefrete dönüştü…

06.09.2014
BAFRA

Saye: Gölge
Paye: Rütbe, derece, aşama
Haile: Çok acıklı olay

Videosunu izleyebilirsiniz
www.youtube.com/watch? v=hyibaDRK8eM