Yalnız Bir Pazar Günü Şiiri - Harun Ertaş

Yalnız bir Pazar günü gibiyim
Sokaklar sessiz, ben sensiz
Bir rüzgarın sesi vuruyor
Bir de yokluğunun hissi

Pencereye vuran rüzgarsın
Aramızda bir cam var
Pencereyi de açsam
Tüm herşeyi savurur yıkarsın

Dışarı çıktım bende
Bir kaldırıma oturdum
El ele tutuştan çiftler görüyorum
Ne çok zoruma gidiyor

Sonra hafif bir yağmur başlar
Saçlarım ıslanır yağmurda
Yaşları ne güzel gizliyor
Her seni anımsadığımda

Anladım ki güz geliyor
Gözümde yağmurlar yağınca
Sonra dallarım susuyor
İçimdeki yapraklar kuruyunca