Parmaklarımda kırılan sessizlikler,
hafifçe düşer geceye,
dudaklarımda unutulmuş bir şarkı,
fısıltılarla kaybolur usulca.
Yalnızlık,
yumuşacık bir battaniye gibi sarar beni,
gölgem her köşede seni bekliyor,
ama sen gelmiyorsun,
gelmeyeceksin belki de…
Gecenin ince nefesiyle,
yıldızlar bile suskun,
bir ses ararım,
dünyaya dokunmadan süzülen.
Kalbim,
bir gemi limansız,
fırtınalara teslim,
unutulmuş bir kıyıda bekler seni.
Anılar,
sessizce dokunur tenime,
kırık bir aynada yansıyan,
bir zamanlar bizim olan...
Belki sevmek,
uçurumun kenarında yürümek gibi,
her adımda biraz düşmek,
biraz da kalmak arası…
Ve ben,
sessizliğin kıyısında,
her gece biraz daha yalnız,
bir şarkının son notasında kaybolan.
Kayıt Tarihi : 20.6.2025 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sesi yağmura karışan,
çayı soğuyan, sigarası yarım kalan.
senin şiirin,
bir adamın eksilişini değil,
kendi içindeki kalabalığı anlatıyor.
her dizede bir gölge oturuyor sanki iskemleye
ve susarak konuşuyor.
gülüşe tutunamayan ellerin hikâyesi bu;
bitmeyen bir yoklukta,
hala var kalabilmenin şiiri.
yüreğine sağlık Olcay, sevgilerimle
Bu ince ve anlam yüklü dizeler için yürekten teşekkür ederim. Her satırda ruhuma dokundun, kelimelerinle kalabalığımın sessiz çığlığını anladın. Gölgenin ve yokluğun içinde var kalmaya çalışan o elleri hissetmen benim için tarifsiz bir değer. Senin gibi bir dostun desteğiyle şiirlerim daha anlamlı, yüreğim daha güçlü. Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (2)