Yalnız Ben Kaldım Şiiri - Yusuf Tak

Perdesi aralanmış camdan dışarıyı izliyorum...
Sokak lambasının ışığı yansıyor evin içerisine,
Kısık bir ilahi yankılanıyor kulaklarımda,
Her zamanki gibi kalbim ağrıyor, ölümü hatırlatırcasına...

Ağaçlar, gökyüzü, yeryüzü... Zerre bir kıpırdanma yok,
Herkes şehri terk etmiş de yalnız ben kalmışım gibi...
Aslında, tüm kalabalıklarda bile yalnızdım ben...
“Seni seviyorum” cümlelerinde bile sevilmiyordum ben.

Şimdi sen söyle bana, ben yalnız değil miydim?
Nice beraber verilen sözlerden sonra giden sen değil miydin?
Ellerim titriyor istemsizce, hayalimdeki elini bile tutamıyorum.
Artık sevin, hatta kendinle övün, beni öldürdüğün için...