Yalnız Adam Şiiri - Yorumlar

Yalnız Adam




Yalnız Adam
Bir yalnız adam tanıdım.Kimsesi yoktu.
Geceler kucak açmıştı ona.
Yalnızdı her sokak lambasının altında.
Arkadaşları sadece kaldırımlar,sokak lambaları,geceler oldu.
O anlatırdı kaldırımlar,sokak lambaları,geceler dinlerdi.
Bir yalnız adam tanıdım.Sakin,sessiz ve ürkekti.
İçine kapanıktı,yalnızdı.
Kimseler bilmezdi,görmezdi onu.
Ya da görmek istemezdi.
Nedense hep insanlardan kaçardı.
Sanki insanlardan korkuyordu.
Bir yalnız adam tanıdım.Kimseye güvenmiyordu.
Ama cesurdu birazda ürkek.
Kendi halinde bi yaşamı vardı.
Ne çok sorunu vardı belkide.Kimbilir.
Fırsat bile vermeden uzaklaşırdı,kaçardı.
O yalnızdı.
Tek dostları kaldırımlar,sokak lambaları ve gecelerdi.
Zaten gündüzleri gözükmezdi.
Geceleri ise her hangi bir sokak lambasının altında.
O konuşurdu dostları dinlerdi.
Bazen de güneşin doğuşunu izlerlerdi.
Sanki hayatla küsmüştü,yıpranmış bir hali vardı.
Yalnız adamdı o.
Üstünde kirli ve eskimiş paltosu vardı.
Pantolonuda çok eskimişti ve paçaları genişti.
Ayakkabıları ise yırtıktı.
Onu tanıyan kimse yoktu.
Kimse görmemişti onu.
İsmini dahi kimse bilmiyordu.
Ben ona yalnız adam diyordum.
Yalnız yaşıyordu.Evi sokaklardı.
Belli ki kimseye kötü davranmamış
Belli ki ona hep eziyet edilmiş.
Bir yalnız adam tanıdım.
Ama o okadarda yalnız değildi.
Dostları vardı.
Kaldırımlar,sokak lambaları ve geceler onun tek dostuydu.
Ve onun son nefesine kadar da yalnız bırakmadılar.
O yalnız adamdı.Öldüğünde de yalnızdı.
Alışmıştım ona.
Belki deliydi ama cesurdu.
Rahat uyu yalnız adam rahat uyu...
YALNIZ ADAM HAZİN BİR ŞİİR..............

Yaşlar ilerledikçe, sonlar yalnız adama dönüşüyor.. Eskinin, torun+baba-anne+b.baba-b.anne= aile formülü toplumda işlemedikçe, yalnız adamlar, yalnız kadınlar çoğalacak..