Yalancı Bahar Şiiri - Serpil Koçar

Yalancı Bahar

Yüreğim acıyor, bildiğin gibi kafa tutuyor bana
Keşke bir kerede yanılsaydım, ama olmadı
Yine haklı çıktım hayata, insanlara karşı
Bu defa koşmayacağım dedim kendi kendime
Aşka hemen yelken açmak yok, dedim, yok…

Yüreğimin sesini dinledim sadece, usulca
Canım yanmasın istedim, kulak verdim yüreğime
“Seni seviyorum” dedi defalarca gözyaşlarımla
Gerçekten seviyor mu? Görmek istedim gözümle
Mücadele edecek mi? Vazgeçip gidecek mi benden?

Görmek, hissetmek istedim sadece sevgisini
Yanılmadım; şaşkın şaşkın izledim olup bitenleri
Çünkü bu kadar kolay olmamalıydı “seni seviyorum” demek
Sevmek emek istemez mi? Çaba ve güven istemez miydi?

Yine görmedim, göremedim; sahte bir sevgiyle karşılaştım
Dilim sustu, lal oldu bu saatten sonra
Yüreğim konuşsun sadece yalancılara karşı
Kalemim yazsın, defterim dinlesin beni
Oysaki çok isterdim yanılmış olmayı

Yüzümü kara çıkarsaydı kendine karşı
Verdiği mücadelenin mükâfatı büyük olacaktı bende
“Adam gibi seviyorum” dedi, arkasında durdu sevgisinin
Diyebilseydim keşke, keşke yanılsaydım
İstediğim sadece samimiyetine güvenmekti

Olmadı, yine olmadı; yalancı bir bahar çıktı karşıma
Sevginin tüketildiği bu devirde güvenim kalmadı kimseye
Sevgiden, aşktan söz edenlere inanamıyorum
Yaşadığım bunca tecrübeden dolayı güvenemiyorum

Ve artık bilmeni isterim, sustuğum her an geçti
Yalancı baharın gölgesinde kendime döndüm
Evet,kalbim kırık, ama gözlerim net şimdi
Sana yer yok artık, yalnızlığım benim zaferim