Yalın Ayak Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Hayatın zor, sapa yollarında
Yalın ayak yürüyorum.
Ceplerimde umutlar yok,
Dilime yapışmış sitemler, ahlar, vahlar…
Ben hâlâ bu hikâyenin
Neresinde olduğumu bilemedim.
Bir rüzgâr —
Beni arıyorum.

Bazen bir yağmurda
Yavaşça süzülüyor bedenim,
Bazen bir fırtınada
Kaybediyorum kendimi.
Güçlü görünmeye çalışıyorum,
Ama olmuyor.
İnsan, sonunu bilmediği bir hikâyenin
Başrol oyuncusu nasıl olur?

Hayatın en izbe kaldırımındayım.
Çocuk yanlarımı
Arkama saklıyorum.
Bir çikolatanın mutluluğu
Artık yüzümü güldürmüyor.
Ya ben mutluluğu unuttum,
Ya da o beni.

Sorular içinde yine cevapsızım.
Bebeklerim — arabalarım hep kırık dökük,
Yüzümde yılların yorgunluğu.
Ayaklarım fersiz...
Nefes almakla mı biter acılar,
Yoksa nefesimi tutmakla mı?

Göz kırpıp durma, hayat.
Benim gözlerim kör,
Yüreğim sağır artık.
Ne görüyorum,
Ne duyuyorum.

Sadece yürüyorum...
Yalın ayak,
Sapa bir yolda,
Kendime doğru.
14.10.2025 10:48