Yalın Ayak Şiiri - Selim Can

Doğan'ı güneş sanmıştım;
Kanatlarını açınca yanına alacak,
Alaca karanlıkta kalmışlıkla,
Feryadı duyulmaz olmuş şu yüreğimi...
Söktüğünde tırnaklarıyla yerinden...

Sesli düşününce bozulurmuş meğerse düşler,
Kırılınca kırk yerinden;
O en dirençli kelepçeler...
Sinsice akan suyun götürdüğü toprak misali,
Sol yanım parçalanmış gitmiş,
Sebepsizce-sevgi denilen yolda...
Yalın ayak...

Selim Can