Bir çocuk kalkabilir ancak duvarları yıkmaya
Güvenerek küçücük ceplerindeki kocaman çakıl taşlarına
'Nasılsın' '-İyiyim! ' kadar yalandım
Anahtar deliklerinde susanlar her neyse onlarla oyalandım
Geniş zamanın daralmayışı artarak sızladı içimde
Bıçakladığım perdelerin yarasından sızan bulutlara yaslandım
Yalnızlık arayışı kadar yalandım
Bu yüzden yıkılmış kadınları sevdim ben
Sevinçleri çalınmış ürkek, lirik kadınları
Çoktan büyümüş ceplerimde küçük çakıl taşları! ..
Kayıt Tarihi : 23.6.2002 01:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!